Elke woensdagmorgen werk ik met een groep 'grijze duiven' , zo'n 30 man en vrouw, in het nationaal park De Hoge Veluwe. We noemen ons de wrattenbijters* en zijn het hele jaar bezig in de bossen en het open veld. Regen, vorst en sneeuw houdt ons niet thuis,
We houden ons voornamelijk bezig met het verwijderen van dennenopslag, om de open gebieden ook open te houden.
Tussen 1 november en 30 april hebben we vergunning om de geoogste dennen te verbranden, mits de weersomstandigheden het toe laten. Dan bedoel ik harde wind of droogte. Regen en of sneeuw houdt ons niet tegen.
Hieronder wat foto's van het dennen verbranden op de verschillende plaatsen in het park.
Wanneer de wind alle kanten op gaat, dat gebeurt vaak in de bos en minder in het open veld, dan stink ik bij thuis komst een uur in de wind. Het blijft in je kleding en bij mij ook in mijn baard hangen.
Maar de douche is daar heel geschikt voor om dat laatste euvel teniet te doen.
Hartelijke groeten Ruud.
* Wij hebben onze groep genoemd naar een zeldzame, rode lijst, sprinkhaan. Voor die sprinkhaan hebben we gewerkt om de habitat voor hem zo veel mogelijk te verbeteren. Zijn naam wrattenbijter heeft ie gekregen doordat deze sprinkhaan gebruikt werd om een wrat weg te krijgen. vroeger liet men de sprinkhaan in een wrat bijten en daarbij kwam wat speeksel vrij wat er voor zorgde dat de wrat ging verdwijnen.
We houden ons voornamelijk bezig met het verwijderen van dennenopslag, om de open gebieden ook open te houden.
Tussen 1 november en 30 april hebben we vergunning om de geoogste dennen te verbranden, mits de weersomstandigheden het toe laten. Dan bedoel ik harde wind of droogte. Regen en of sneeuw houdt ons niet tegen.
Hieronder wat foto's van het dennen verbranden op de verschillende plaatsen in het park.
Wanneer de wind alle kanten op gaat, dat gebeurt vaak in de bos en minder in het open veld, dan stink ik bij thuis komst een uur in de wind. Het blijft in je kleding en bij mij ook in mijn baard hangen.
Maar de douche is daar heel geschikt voor om dat laatste euvel teniet te doen.
Hartelijke groeten Ruud.
* Wij hebben onze groep genoemd naar een zeldzame, rode lijst, sprinkhaan. Voor die sprinkhaan hebben we gewerkt om de habitat voor hem zo veel mogelijk te verbeteren. Zijn naam wrattenbijter heeft ie gekregen doordat deze sprinkhaan gebruikt werd om een wrat weg te krijgen. vroeger liet men de sprinkhaan in een wrat bijten en daarbij kwam wat speeksel vrij wat er voor zorgde dat de wrat ging verdwijnen.
Hoi Ruud,
BeantwoordenVerwijderenik heb je inderdaad al meer gehoord (en gelezen) over dit verbranden dan de dennen. ik vind het sowieso heel mooi dat er zoveel vrijwilligers zijn die steeds meehelpen om de natuur daar op peil te houden.
Leuk ook je informatie over hoe jullie aan die naam gekomen zijn :-)
Groetjes, Helma
Helma bedankt voor je reactie, groetjes Ruud.
BeantwoordenVerwijderen