Groene natuur, prachtig.

Het is nu heel mooi in het bos, waar je loopt of fietst zie het mooie jonge groen. De bladeren van de beuk, de berk en de blaadjes van de bosbes. Het is vrolijk en kleurig, haast met licht groene lichteffecten, vooral wanneer de zon er op schijnt. Als dan de lucht ook z'n beste kant laat zien kijk je je ogen uit.

Geweldig toch..................................

Vriendelijke groet Ruud.

Grote brand en nieuw leven.

Laten we met de nare zaken beginnen. De brand op het Nationaal Park De Hoge Veluwe. Afgelopen week zijn we elke dag op het Park geweest. We wilden kijken of we nog iets konden doen. Uiteindelijk zijn we bezig geweest met het redden van de kleine watersalamander. Deze had zich van de vlammen kunnen redden door onder dikke takken en afgezaagde bomen te kruipen, daar bleef het redelijk vochtig toen de vlammen over hun gebiedje joegen. We hebben er vrij veel kunnen redden, ze waren wel uitgedroogd. Door de as rondom hadden ze niet de mogelijkheid om het water te bereiken. Eenmaal in het water kwamen ze langzaam weer toto leven.

Gelukkig begon de natuur zich al te herstellen. Op de tweede dag zag ik mieren wiens hoop tot diep onder het oppervlak was verbrand weer druk bezig hun mierenhoop weer op te bouwen. Maar ook zag ik een adder uit een gat in de grond kruipen en spinnen weer hun web tussen de as spinnen. Ook het pijpenstrootjesgras begon al weer te groeien.

Hindes hadden nog geen jongen, gelukkig maar. Wel lopen ze op alle dag, we waren blij dat we weer een stel dames op een weitje zagen rondlopen. Ze waren nog erg nerveus, maar verder in goeie doen. Het vosje dat we zagen kwam uit het verbrande gebied, hij of zij was zwart van de as op buik en borst en keek niet al te fris uit z'n ogen.

Vrijdag besloten we dat we even genoeg van de verbrande hei en bomen hadden. Je moet toch steeds denken aan al die beesten en beestjes die in de grond gekropen zijn , maar toch door zuurstofgebrek of rook zijn omgekomen.
Dus zijn we zaterdag het Kroondomein 't Loo ingetrokken. We hadden daar een ontmoeting met onder andere damhindes, geelgorzen en een slijkvlieg op m'n broek. En natuurlijk Renee's favorite amfibie de kikker.

Vriendelijke groet Ruud.

Zonsondergang Kroondomein.

Vanavond wat foto's gemaakt van een zonsondergang. Er waren praktisch geen wolken, maar niettemin toch mooie opnames kunnen maken.

Vriendelijke groeten Ruud.

Levend barende hagedis

We hebben de levend barende hagedis gespot in het Kroondomein, eerst zag Renee er eentje lopen en toen bleek het een hele familie was. Kleintjes (juvenielen) en volwassenen zagen we over een omgevallen beuk lopen en lekker in de zon liggen.

De levend barende hagedis leeft voornamelijk op enigermate vochtige plekken. Deze soort legt geen eieren, zoals de zandhagedis, maar brengt haar jongeren levend ter wereld. De eitjes worden uitgebroed in het lichaam.  

De mannetjes van deze hagedis hebben een oranje buik, vrouwtjes zijn op hun buik gelig. 

Deze hagedis staat op de rode lijst als gevoelig. De soort wordt beschermd door de Flora- en Faunawet, maar is niet opgenomen in de Europese habitatrichtlijn.

Vriendelijke groeten Ruud.

Wolken boven de zandverstuiving

Wanneer er weer eens een mooie wolkenlucht over ons land trekt, kun je mooie foto's maken in open gebieden. De zandverstuivingen kan je daarvoor goed gebruiken, het gelige zand staat mooi ten opzichte van de blauwe tinten  tussen de witte wolken. Deze onderstaande foto's zijn allemaal gemaakt in en rond het zandverstuivingsgebied De Pollen in het Nationaal Park De Hoge Veluwe.

Met name wanneer er ook nog wolken voorbij komen die wat onvriendelijker lijken. Donkere wolken die fikse regenbuien aankondigen en wanneer het dan ook flink gaat waaien, dan voel ik me in m'n element. Ik hou van ruw weer, wind dat het zand doet opwaaien en door de bomen loeit, je kunt me er voor wakker maken.

Doordat je die regenbuien zo mooi kunt zien aankomen, heb je genoeg tijd om je regenpak aan te trekken. Lekker beschermd tegen de felle regenvlagen, kun je ook van dit soort weer genieten. Maar soms gaat zo'n donkere wolk net voorbij en worden er andere mensen nat.

En zoals het spreekwoord zegt: na regen komt zonneschijn. Dan ziet de wereld er weer vriendelijker uit en komen de witte stapelwolken en de blauwe lucht  weer tevoorschijn. De zon warmt je al lekker op en ondanks die harde wind is het aangenaam om over de zandverstuiving te lopen en te genieten van al die wolkenformaties.

Om  dit alles te vervolmaken vliegt er opeens nog een veldleeuwerik voor m'n oog op en op goed geluk druk ik af en ja, daar vliegt de veldleeuwerik luid kwinkelerend omhoog.

Vriendelijke groet Ruud.

Lentevuurspin, een bijzonder spinnetje.

De lentevuurspin is een de opvallendste spinnen van Nederland door zijn opvallende kleur is direct te herkennen. Ik schrijf hij, want zij is volkomen zwart.
De mannelijke lentevuurspin is ongeveer 1 cm lang, het wijfje is veel groter, wel 2 cm lang. Maar het wijfje zie praktisch nooit want die zit haar hele leven onder de grond in haar woonbuis met een bovengronds web.

Op dit moment, namelijk in april, gaat het mannetje op zoek naar een wijfje. Hij verlaat zijn woonbuis en gaat in hoog tempo met zijn korte dikke pootjes het terrein verkennen. Het vinden van de woonbuis heeft te maken met feromonen die hij door de lucht gewaar wordt. Het mannetje zwaait steeds met zijn voorpoten om het geurspoor te ontdekken.

De paring vindt plaats in de woonbuis van het vrouwtje, die deze buis in het voorjaar heeft vergroot. Het wijfje maakt daarna een eipakket, die ze in de woonbuis bewaakt. De eitjes komen in de woonbuis uit en de jonge spinnen worden door de moeder gevoed met voedselsappen. De ondankbare kinderen zuigen de moeder tenslotte uit en zij sterft dan ook na korte tijd. Na enige tijd zwermen de jongen uit en graven ieder hun woonbuis. Wanneer de mannetjes na drie jaar volwassen zijn zwermen ze in april weer uit op zoek naar een vrouwtje.

Het koepelvormig web wat alle lentevuurspinnen maken, wordt aan de rand van struikeldraden voorzien en bedekt met een wollig spinsel. Dit kroezige spinsel maakt de spin door met een rij stevige borstel op de achterpoten het spinsel uit te kammen, te kaarden. Daarom worden deze spinnen vroeger kaardenspin genoemd. Nu hebben ze in de volksmond een mooiere naam en wel: lieveheersbeestspinnetje.

In ons land kun dit spinnetje vinden op de zuidelijke Veluwe. Dat is de zuidelijke Veluwezoom, het Planken Wambuis en in het nationaal park De Hoge Veluwe, waar ik de foto's heb gemaakt. Er bestaan geen waarneming meer uit Limburg. Zijn Latijnse naam is Eresus sandaliatus.

Vriendelijke groeten Ruud.